آیا دنیا زیر آب، ممکن است میزبان حیات فرازمینی باشد؟ - تور آلمان ارزان

خبرنگاران| همه ما آرزو می کنیم که بتوانیم سیاره (Earth-02) را بیابیم؛ سیاره ای به مقدار سیاره خودمان که تقریباً از یک ترکیب شیمیایی مشابه ساخته شده است و در فاصله ای مناسب به دور ستاره ای شبیه خورشید می چرخد تا تمام آب بر سطح آن به صورت مایع باشد.

به گزارش خبرنگاران؛ سیاره (Earth-02) نامزد اصلی میزبانی حیات فرازمینی شبیه به ما (Life 2.0) خواهد بود. حیات از سیاره ما سرچشمه گرفته است، بنابراین اگر می خواهیم بدانیم زندگی های شبیه به ما در پهنه گیتی چقدر ممکن است وجود داشته باشد، شرط ما این است که دریابیم دنیا های شبیه به زمین باید چه اشتراکاتی با زمین داشته باشند.

به نظر می رسد که دنیا های شبیه به زمین نسبتاً کمیاب هستند (یا حداقل تشخیص آن ها با روش های فعلی ما سخت است). یک سیاره بسیار رایج تر به اسم مینی نپتون شناخته می شود، که همانطور که از نامش پیداست نسخه مشابه، اما کمی کوچکتر از سیاره غول پیکر موجود در منظومه شمسی ما است.

شاید فکر کنید که کره های سیاره های گازیِ غول پیکر آخرین مکان برای جستجوی زندگی هستند، اما خلاقیت و تخیل ستاره شناسان حد و مرزی ندارد. گروهی از دانشمندان اذعان دارند که نوع خاصی از مینی نپتون ممکن است پر از اقیانوس های آب مایع و حتی میزبان حیات باشند.

به این دنیا ها، Hycean گفته می شود؛ پهنه های عظیمی از اقیانوس و هیدروژن. نکته اصلی این است که یک سیاره غول پیکر ممکن است دارای اتمسفر هیدروژنی به مقدار کافی ضخیم (مانند هزار برابر ضخیم تر از زمین) باشد که مانند درپوش اجاق گاز تحت فشار عمل می نماید و آب مایع را روی سطح خود به خوبی نگه دارد و آب مایع میلیارد ها سال در آن ذخیره شود.

از آنجا که سیاره های غول پیکر تمایل زیادی به داشتن همه چیز دارند، دنیا های اقیانوس می توانند حاوی آب کافی برای غرق شدن کامل خود در اقیانوس کمربندی دنیا باشند.

دنیا های هایکین می توانند هر فاصله ای از ستاره خود داشته باشند. در فاصله خیلی نزدیک، همه چیز بسیار داغ و در نتیجه بخار می شود؛ مانند باتلاق لوئیزیانا. در دنیا های دورتر از ستاره خود هم بیشتر شبیه قطب های زمین، یخ زده و سرد است. در هر صورت، تا زمانی که آب مایع وجود داشته باشد، امکان زندگی هم وجود دارد. به عبارتی، تشخیص وجود حیات در سیاره های مشابه سیاره زمین، راحت تر و منطقی تر است.

همه چیز به آن جو غلیظ و وجود اقیانوس های آب مایع بر سطح سیارات برمی شود. رصد مستقیم سیارات در حال گردش به دور ستارگان دیگر بسیار سخت است. در عوض، ما منتظر می مانیم تا سیارات از روبروی ستاره اصلی خود عبور نمایند و باعث ایجاد یک خورشیدگرفتگی کوچک شوند، این باعث کاهش نور آن ستاره از دید ما می شود و در نتیجه ما متوجه حضور یک سیاره در اطراف ستاره ای که در حال رصد آن هستیم می شویم. در طول رویداد عبور، بخش کوچکی از نور ستاره از جو سیاره بیگانه عبور می نماید.

همه مواد شیمیایی و مولکول ها و عناصر موجود در آن جو، ماهیت نور را تغییر می دهد؛ چیزی که ما می توانیم از زمین مشاهده کنیم. سپس می توانیم در پی علائم شیمیایی حیات مانند اکسیژن زیاد یا متان باشیم. از آنجا که دنیا Hycean دارای جو های بسیار غول پیکر است، ما این شانس را داریم که با تلسکوپ فضایی James Webb که به زودی به فضا پرتاب می شود، این مقدار گیری را انجام دهیم.

سال آینده، ممکن است ما از بعضی سیارات همسان و دارای اقیانوس های آب مایع، سیگنال هایی دریافت کنیم.

منبع: Discovery.com

منبع: فرادید