تشخیص سرطان ریه با کرم لوله ای - تور آلمان ارزان

به گزارش خبرنگاران و به نقل از فیز، سگ ها می توانند از حس بویایی خارق العاده خود برای استشمام انواع سرطان در تنفس، خون و ادرار انسان استفاده نمایند. به طور مشابه ارگانیسمی بسیار ساده تر به نام کرم الگانس در آزمایشگاه توانست با دنبال کردن یک راستا بو، راه خود را به سمت سلول های سرطانی پیدا کند و اکنون دانشمندان از دستگاهی خبر می دهند که در آن از کرم های ریز برای تشخیص سلول های سرطانی در ریه استفاده می گردد. این دستگاه که کرم روی تراشه (worm-on-a-chip) نام دارد می تواند روزی به پزشکان در تشخیص سرطان در مراحل اولیه به صورت غیرتهاجمی یاری کند.

محققان نتایج تحقیق خود را روز گذشته در نشست بهاری انجمن شیمی آمریکا (ACS) ارائه کردند.

به گفته ناری جانگ (Nari Jang) که به ارائه این تحقیق در نشست پرداخت، تشخیص زودهنگام سرطان برای درمان موثر آن لازم است. بنابراین، روش های غربالگری سرطان باید سریع، آسان، ارزان و غیرتهاجمی باشند. در حال حاضر، پزشکان سرطان ریه را با تصویربرداری یا نمونه برداری تشخیص می دهند، اما این روش ها اغلب قادر به تشخیص تومورها در مراحل اولیه نیستند. اگرچه سگ ها را می توان برای بو کشیدن سرطان در انسان آموزش داد، اما نگهداری از آن ها در آزمایشگاه امکان پذیر نیست. بنابراین جانگ و شین سیک چوی (Shin Sik Choi) محقق اصلی پروژه، تصمیم گرفتند از کرم های لوله ای (Nematode) استفاده نمایند. این کرم ها که حدود یک میلی متر طول دارند، به راحتی در آزمایشگاه رشد می نمایند و حس بویایی فوق العاده ای دارند و با استفاده از آن ها می توان یک آزمایش تشخیصی غیر تهاجمی برای سرطان ایجاد کرد.

چویی که در دانشگاه میونگجی (Myongji) در کره کار می نماید، می گوید: سلول های سرطانی ریه، نسبت به سلول های طبیعی مجموعه متفاوتی از مولکول های بو منتشر می نمایند. به خوبی می دانیم که کرم لوله ای به بوهای خاصی جذب و از بوهای دیگری فرار می نماید و بنابراین این ایده به فکر ما رسید که از آن برای تشخیص سرطان ریه استفاده کنیم. محققان کرم های لوله ای را در ظرف آزمایش قرار داده و چندین قطره از ادرار انسان به آن اضافه کردند. آن ها شاهد حرکت کرم ها به سمت نمونه های بیماران سرطانی بودند.

جانگ و چوی می خواستند یک وسیله دقیق، با استفاده آسان برای انجام این آزمایش بسازند. بنابراین تراشه ای از الاستومر پلی دی متیل سیلوکسان (polydimethylsiloxane) ساختند که در دو سر آن یک محفظه کوچک قرار داشت که به وسیله کانال هایی به یک محفظه مرکزی متصل می شدند. محققان تراشه را روی یک صفحه آگار قرار دادند. در یک سمت تراشه، یک قطره از محیط کشت سلول های سرطان ریه و در سمت دیگر، فیبروبلاست های طبیعی ریه را اضافه کردند. آنها کرم ها را در محفظه مرکزی قرار دادند و پس از یک ساعت مشاهده کردند که تعداد کرم هایی که به سمت محیط سرطانی رفته اند از کرم هایی که به سمت محیط سالم رفته اند بیشتر است. در حالی که کرم هایی که دارای یک ژن گیرنده بو جهش یافته به نام odr-3 بودند، از چنین رویه ای پیروی نکردند.

بر اساس این آزمایش ها، محققان تخمین زدند که این دستگاه حدود 70 درصد در تشخیص سلول های سرطانی در محیط های کشت سلولی رقیق شده، موثر واقع می گردد. آن ها امیدوارند با استفاده از کرم هایی که قبلاً در معرض محیط سلول های سرطانی قرار گرفته اند و بنابراین حافظه ای از مولکول های بوی سلول های سرطانی دارند، بتوان دقت و حساسیت این روش را افزایش داد. محققان قصد دارند پس از بهینه سازی این روش برای تشخیص سلول های کشت شده سرطان ریه، آن را در ادرار، بزاق یا حتی تنفس آزمایش نمایند.

در مطالعه ای دیگر محققان مولکول های خاصی که باعث جذب کرم الگانس به سلول های سرطانی ریه می گردد را یافتند. یکی از آن ها یک ترکیب آلی فرار به نام 2ethyl-1-hexanol بود که دارای رایحه ای گلی است. جانگ می گوید: ما نمی دانیم چرا کرم الگانس جذب بافت های سرطان ریه می گردد، اما حدس می زنیم که این رایحه ها شبیه به رایحه غذاهای مورد علاقه آن ها است.