وزارت بهداشت: ویروس ماربورگ هنوز تهدیدی برای ایران و کشور های منطقه نیست - تور آلمان ارزان

دکتر بهزاد امیری در مصاحبه با ایسنا، درباره ویروس ماربورگ، گفت: این بیماری ویروسی جزو بیماری هایی است که منجر به بروز تب خونریزی دهنده می شوند. ویروس ماربورگ مشابه و از خانواده ویروس ابولا است که جزو تب های خونریزی دهنده ویروسی طبقه بندی می شوند. خواستگاه این بیماری در آفریقای جنوبی است و اولین بار طغیان آن در دنیا در سال 1967 رخ داد و حدود 55 سال قبل در ماربورگ آلمان شناسایی شد. این شناسایی هم به واسطه میمون هایی بود که از اوگاندا به آلمان فرستاده بودند تا تحت مطالعه قرار گیرند که سبب انتقال بیماری به کارکنان آزمایشگاه شده بود.

او تاکید نمود: آخرین طغیان بیماری ماربورگ در سال 2005 در کشور آنگولا بود که 250 نفر مبتلا شدند. در سال 2021 یک مورد مرگ ناشی از بیماری ماربورگ در غنا و سال 2022 نیز تا به امروز 2 مورد مرگ از این بیماری گزارش شده است.

امیری با تاکید بر اینکه ویروس ماربورگ تهدید برای کشور نیست، توضیح داد: تبادل مسافری با آن منطقه ها به کشور وجود ندارد و ورود حیوانات از منطقه مستعد بیماری به ایران هم نداریم. ولی طبیعتا وزارت بهداشت در مبادی مرزی پایگاه مراقبت بهداشت مرزی را فعال نموده است و یکی از کار هایی که انجام می دهند رصد شرایط است تا اگر با مورد مشکوکی از بیماری روبرو شدند، اقدامات کنترلی انجام گردد.

وی تاکید نمود: البته در حال حاضر ویروس ماربورگ حتی در کشور های اروپایی هم شناسایی نشده است. از طرفی سازمان بهداشت دنیای نیز در این رابطه اظهار نگرانی ننموده است که احتمال انتقال بیماری به کشور های مختلف وجود داشته باشد.

وی درباره علائم ابتلا به ویروس ماربورگ، اظهار کرد: تب و تظاهرات خونریزی دهنده از علائم بیماری است و ممکن است فرد مبتلا به سمت شوک و مرگ پیش رود. این بیماری واکسن و درمان اختصاصی نداشته و تنها درمان حمایتی دارد. ویروس ماربورگ در صورت عدم درمان تا 80 درصد می تواند منجر به مرگ گردد.

رییس گروه مدیریت بیماری های قابل انتقال بین انسان و حیوان وزارت بهداشت با تاکید مجدد بر اینکه ویروس ماربورگ فعلا تهدیدی برای ایران و کشور های منطقه نیست، گفت: هنوز اعلام احتیاج به آزمایشگاه مرجع سلامت و انستیتو پاستور نداده ایم، ولی اگر ضرورتی باشد که احتیاج به امکانات تشخیصی و آزمایشگاهی داشته باشیم با فرجه زمانی کوتاه می توان آمادگی شناسایی و پیگیری موارد احتمالی را ایجاد کرد و کیت های تشخیصی بیماری را تهیه کرد.