سایکودراما یکی از انواع روان درمانی هنرمحور است - تور آلمان ارزان

او درباره روان­ نمایشگری یا سایکودراما شرح داد: سایکودراما یکی از انواع روان­ درمانی هنرمحور است که با بهره­ گیری از فنون نمایشی از جمله ایفای نقش، صندلی خالی، آینه و مانند آنها، به برون ­ریزی هیجانی، آگاهی از تعارضات درونی و بین­ فردی و در پی آن، حل مسائل روانی-اجتماعی افراد یاری می ­کند.

او اضافه نمود: حال، روان­ نمایشگری نمادین، نوعی روان­ نمایشگری است که ضمن حفظ اصول اساسی روان­ نمایشگری اصلی از جمله بداهه­ پردازی، خلاقیت، رویارویی و ...، برای بچه ها، متناسب ­سازی شده است. در این شیوه، بچه ها بعد از مرحله شروعین یعنی انتخاب داستان نمایشی و نقش­ ها، یک بازی نمایشی را شروع می­ نمایند که بر اساس داستان فیلم ­های بچه هاه مشهور یا داستان­ های پیشنهادی خود بچه ها است و همراهی فعال درمانگران سبب می ­گردد تا روند بازی نمایشی به سمت و سویی برود که هیجانات و تعارضات بچه ها، نمود یابند و یادگیری­ های تازه رخ دهند.

به گفته این سایکودراماتیست، معرفی کامل این روش در کتاب از ابزارهای لازم گرفته تا شیوه و مراحل اجرا همراه با مثال ­های روشن از تجارب روان­ نمایشگری نویسندگان کتاب (آلفونس آیچینگر و والتر هال) و بعلاوه احتیاج مداوم جامعه روان­شناسان به شناخت روش­ های درمانی کاربردی موجب انتخاب این کتاب برای ترجمه شد. علاوه بر اینها، آشنایی دیرینه من با این روش و کاربست مداوم آن در جلسات درمانی، یکی دیگر از ملاک­های برگزیدن این کتاب برای ترجمه بوده است.

پوررضائیان درباره مخاطبان کتاب هم بیان نمود: از منظر تخصصی و در نگاه نخست، مخاطبان اصلی کتاب حاضر، متخصصان و کارآموزان روان­ نمایشگری هستند اما به باور من تمام روان­شناسان گرامی و دانشجویان این رشته و حتی عموم مردم جامعه در هر جایگاه و رشته­ای می ­توانند مخاطب این کتاب باشند چراکه از یک­سو کوشش ­های متعددی برای ترجمه بومی و مفهومی اثر انجام شده است و از سوی دیگر مطالعه چنین کتاب­ هایی می­ تواند سبب آشنایی نسبی افراد با شیوه کار روان­شناسان گردد که تأثیر بسزایی در گرایش مردم به استفاده از خدمات روان­شناختی چه برای پیشگیری از اختلالات و چه برای درمان آنها خواهد داشت.

او یادآور شد: یکی از اساسی­ ترین نکاتی که در کنار سایر نکات مهم این کتاب، به چشم می ­آید اهمیت گروه همسالان و به طور کلی نقش گروه در تجربه ­اندوزی و یادگیری هم در زندگی روزمره و هم در جلسات روان­ درمانی است. نکته­ ای که معمولاً به دلایل متعدد نادیده گرفته شده است. مثلاً یکی از باورهای نادرست شایع، این است که روان ­درمانی­ های انفرادی و اصطلاحاً خصوصی، کارآمدتر هستند و جالب­تر اینکه مشمول هزینه­ های بیشتری هم می­ شوند. در حالی که در روش ­های گروهی، تأثیراتی حاصل می­ گردد که هیچ­گاه در روش­ های انفرادی به دست نمی­ آید. عمومی ­سازی این دانش، نه­ تنها در سطح جامعه که بین متخصصان روان­شناسی هم لازم است.

او در سرانجام گفت: به طور کلی در خصوص بعضی روان ­درمانی ­ها نسبت به بعضی دیگر، کتاب­های بسیار اندکی در کتابخانه ­های عمومی، دانشگاهی یا شخصی وجود دارد و شاید به همین علت اقبال روان­شناسان به بعضی روان درمانی­ ها بسیار بیشتر از بعضی دیگر باشد. در حالی که بر اساس مستندات علمی هیچ تفاوتی در مقدار اثرگذاری روان­ درمانی­ های مختلف نیست و اگر هست به ­نفع روش­های گروهی است. بنابراین تا زمانی که تعداد کتاب­ها از این نظر به تعادل نرسیده است، ترجمه و تألیف چنین کتاب­ هایی ضروری به نظر می ­رسد.