گزارش خبرنگار اعزامی خبرنگاران از اندونزی، مربی روئینگ بانوان: از دنیای مربیگری کناره گیری می کنم، ملی پوشان با قایق و پاروی کهنه مسابقه دادند - تور آلمان ارزان

برای دیدن زیباترین جزیره اندونزی با تور بالی همراه شوید.

به گزارش خبرنگار اعزامی خبرنگاران از اندونزی، بهناز مرادخانی مربی تیم روئینگ دختران درباره عملکرد شاگردانش گفت: خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود.با پنج نماینده در چهار ماده مختلف شرکت کردیم و در سه ماده به مدال دست یافتیم. شرایط دختران از لحاظ آمادگی برای این رقابت ها خیلی خوب بود.

وی درباره شرایط تمرین شاگردانش در اردوها گفت: در کشورمان پیست استاندارد وجود ندارد. ورزشکاران با قایق و پاروی کهنه تمرین می نمایند. در این مسابقات هم با پاروهای کهنه شرکت کردیم که این باعث شد بچه ها استرس زیادی داشته باشند، چون هر لحظه امکان داشت در مسابقه شکسته گردد، اما در کل خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود.

مربی تیم روئینگ بانوان در پاسخ به این سوال که پیش بینی اش برای این رقابت ها به تحقق پیوست یا خیر؟ گفت: پیش بینی یک مدال طلا را می کردم اما متاسفانه نشد.

مرادخانی درباره پیست روئینگ اندونزی در این رقابت ها مطرح نمود: پیست اندونزی استاندارد نبود و باد روی عملکرد قایقرانان تاثیر داشت. شرایط نامساعدی بود اما دختران با آمادگی ای که داشتند، توانستند تمام مسائل را کنترل نمایند.

وی درباره خداحافظی مهسا جاور گفت: قایقرانی رشته ای است که لیگ ندارد و حتی رقابت های قهرمانی کشور هم برگزار نمی گردد. اگر بتوانند شرایطی را فراهم نمایند که قایقرانان در استان ها تمرین نمایند و سه ماه مانده به مسابقات وارد اردو شوند. احتمال این وجود دارد که افرادی مانند جاور از ورزش قهرمانی به این زودی کناره گیری ننمایند، اما چون ورزشکاران یک سال تمام از خانواده دور هستند و جاور متاهل هم است، شرایط واقعا سختی برایش وجود دارد. قایقرانان از زندگی شان برای این رشته زدند تا بتوانند عملکرد خوبی داشته باشند.

مرادخانی درباره شایعه خداحافظی اش از دنیای مربیگری گفت: پس از بازی های آسیایی 2018 از دنیای مربیگری خداحافظی می کنم. ما همواره در اردو هستیم و شرایط سختی داریم. اردوهای ما در سدهای دور، خارج از شهر و با امکانات کم برگزار می گردد. مدت زمان زیادی در اردوها هستیم و از خانواده دور هستیم. تمام زندگی مان در اردوها می گذرد، نمی توانیم خانواده مان را ببینیم و ادامه تحصیل دهیم. این کار کردن را برای ما سخت می نماید.

وی ادامه داد: حمایت هایی که از مربی های قایقرانی باید می شد، هیچ موقع اتفاق نیفتاد.من 8 سال مربی تیم ملی بودم و یک ماه هم بیمه نشدم. حقوقم به قدری پایین است که کفاف زندگی ام را نمی دهد و ما از طرف خانواده های مان حمایت می شویم.کل زندگی مان توی این ورزش گذاشتیم و فقط پول توجیبی می گیریم و تنها علاقه مان بود که ما را در این ورزش نگه داشت.

مربی تیم روئینگ بانوان در سرانجام گفت: امیدوارم شرایط فعالیت در این رشته برای نسل های بعد خوب گردد تا بتوانند با امکانات بهتری مدال آوری نمایند.